François Davo
(France- España)
Encontros/desencontros
Escoitas o rumor da erosión
como un papel de seda enrugado
nas súa veas aprendes a ler
a poda da alma.
o otouno faise lento no rencher dos bacelos.
un bater de ás por sorpresa
é unha fala –
tras o abraio
acollo o declive da sinfonía
de nomearte
do teu nome prohibido
na miña boca a masticar cristais.
o crepúsculo esgótanos
e tamén as follas dos coitelos impacientes
a acariciar o talo das flores máis belas
a dos velenos necesarios.
é sempre esa violencia pérfida
do que se escorrega
no medio de soños opacos
de violetas esmagadas pola dor consentida
de nós a atraizoarmos, a atraizoarnos
a debullarnos no limiar
entre a amizade última de árbores areladas.
Si: nós, aquí e sempre,
ficamos
a aprendermos a mentir
Evocacións da muller salvaxe danzando na pedra do dolmen de Axeitos
1
Escoito
non sei non escoitar
o que xorde como dun tambor incesante
o latexo
da muller na faz do dolmen
o bafo
da muller no lago do tempo
nai da nai
rocha primitiva da rocha perpetua
segredo do segredo
no enigma revelado ao revés
sexo do sexo e parto do inicio
velaquí está
sempre espida
vestida sempre
como unha árbore
na danza do cervo
no paso de chumbo do cabalo primeiro
coa ofrenda da humanidade arelada
co tremer das sombras
do noso corazón aceso
velaquí
a gardiana do limiar
do senso do rumor do bosque
antes -como non-
sempre antes do país
antes do nome
antes da guerra
nas faíscas do mundo habitado
3
Tiven o meu niño na boca dunha deusa antiga
teño ese arrecendo a vermello
que vos di que son real
como esa besta tatuada no fondo do ollo da fame universal.
A fala é verde petróleo onde
o bosque é un enfado.
Se caio
fóra do mundo habitado
aprenderei a única traizón
a danza rota
a desercion de nós.
____________________________________________
Milpedras: litografía, música e poesía
RECITAL IN MILPEDRAS:
http://bambuser.com/channel/Algueirada/broadcast/1564918
Articles similaires
Tags
Partager
