Αχιλλέας Κατσαρός /Achilles Katsaros

 

 

(Ελλάδα/Greece)

 

 

 

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ

 

Η γυναίκα με τις πεταλούδες έρχεται από την θάλασσα

Κρατάει τη μοναξιά όπως ο Δίας τον κεραυνό

Τις πέτρες όπως κρατούμε τα βότσαλα

όπως οι μάνες τα μικρά παιδιά τις λέξεις αγκαλιάζει

 

Οι χρυσαλίδες μέσα της θάνατο δεν έχουν.

Καβαλάει τον μαύρο ταύρο και πετάει

όπως ένα φιλί που σιμώνει τη σιωπή.

 

 

 

BUTTERFLY IN BLACK

 

The woman with the butterflies comes out from the sea

She keeps loneliness like Jupiter’s thunderbolt

The stones as we keep the pebbles

such as mothers little kids  the words embrace

 

Chrysalides in her death do not have.

She rides the black bull and flies

like a kiss that comes up to the silence.

 

 

 

TΗΕ MIRROR

 

In the butterfly’s mirror you can see the words

Of the ungirths

 

It is a huge path to restore the water

The apple is clean

 

Clean as the fallen

So you stick with the dream.

 

Echoes of daemonic firebirds

Grass the sonata that worth’s

 

It is a mouth you can slaughter

 

Unconditionally pancreas or spleen

Love or death seems like ethylene glycol.

 

 

 

O ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

 

Στης πεταλούδας τον καθρέφτη μπορείς να δεις τις λέξεις

Απ’ όσα δεν γνωρίζουμε

 

Είναι μεγάλο το μονοπάτι να επαναφέρεις το νερό

Το μήλο είναι καθαρό

 

Καθαρό όπως η πτώση

Έτσι μένεις με το όνειρο

 

Αντίλαλοι δαιμονικών πυροκέφαλων

Στο γρασίδι η σονάτα που αξίζει

 

Είναι ένα στόμα που μπορείς να κρεουργήσεις

 

Απροϋπόθετα το πάγκρεας ή τη σπλήνα

Η αγάπη ή ο θάνατος μοιάζουν σαν αιθελυνογλυκόλη.

 

 

 

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ

 

Ένα ποτάμι ήταν η γιαγιά θυμάμαι

Μας έλεγε ιστορίες για ροδάκινα και τριαντάφυλλα

Ο κόσμος άλλαξε πολύ από τότε

Προστέθηκαν κινητήρες και σώματα κρύα.

 

Ο αέρας φυσούσε κι όλο φυσούσε κι έπαιρνε

Της γιαγιάς το καπέλο κι η μάνα μάζευε τα κεράσια

Που είχαν πέσει κι έλεγε στη γιαγιά:

Τι θα είναι αυτά στην επόμενη ζωή;

 

Κι η γιαγιά χόρευε και τραγουδούσε

Δεν έδινε ποτέ απάντηση

Και δεν ήταν ποτέ εκεί

Σαν την ποίηση που δεν είναι πουθενά

Κι όμως είναι παντού.

 

 

 

THE SONG OF THE RIVER

 

The grandmother was a river I remember

She told us stories about peaches and roses

The world has changed a lot since then

Added engines and bodies were cold.

 

The air was blowing and it was blowing and taking

Her grandmother’s hat and mother picked up the cherries

They had fallen and she said to the grandmother:

What will these be in the next life?

 

And the grandmother danced and sang

She never answered

And she was never there

Like poetry that is not anywhere

And yet it is everywhere.

 

 

 

 

 

 

 

____________________________________________

 

Βιογραφικό σημείωμα:

Ο Αχιλλέας Κατσαρός γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1976. Αποφοίτησε από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Έχει γράψει 4 βιβλία ποίησης. Ζει στην Αθήνα.

 

 

 

____________________________________________

 

Biographical Note:

Achilles Katsarós (1976-) was born in Ioannina, Epirus.   He graduated from the University of Athens, Dept. of Literature.  Author of fourth books of poems.  He lives in Athen